غار تنهایی

به دوستم میگم داری  افسرده می شی ، خیلی تو لاک خودت رفتی . میگه این هم جزئی از زندگیه. من تو روزهای خاکستری  زندگی هستم ، شکر . زندگی هم فصل  داره ، بهرحال وقتی با حقایق زندگی روبرو میشم، طبیعیه که به غار تنهایی خودت  پناه  ببرم. شوخی نیست . زندگیت  دچار مرگ مغزی شده.  مثل دو تا آدم آهنی کنار هم هستید به دلیل وظایف مشترک.  البته من عجله ای برای جدایی ندارم. شرایط  اقتصادیش رو ندارم  و بچه ها برای پذیرش کوچیکند.  اونم گرفتاریهای خودشو داره . بستگی داره همسرش چقدر این وضعیت رو تحمل کنه.