دیوار آهنین

دوستم میگه پیشنهاد داد به همسرش با اقوامشان که قصد داشتن یه مسافرت کوتاه برند  همراه بشن، انگار می خواد از خونه فرار کنه .از وقتی تکلیف زندگیشون رو مشحص کردند ، حداقل کلامی  و روراست حرف زدند ، عجیبه می تونند با هم با ملاحظه  تر از گذشته  باشند، در جمع  کنار هم قرار بگیرند، اگرچه اطرافیان نمی دونند شکاف این رابطه چقدر عمیق شده مردم فقط ظاهر  رو می بینند. اینکه بهم کشش و  ارتباطی ندارند،  چون تمایلی  وجود نداره حداقل در دوستم . زنگ خطر این زندگی مدتها پیش، به صدا در آمد، متاسفانه احساس زخمی دوستم عفونت کرد  و حرفهای اخیر همسرش تیر خلاص را زد. برای جبران آن هم کار خاصی نکرد. اگرچه  دوستم  با احترام با همسرش رفتار می کنه، ولی دیوار آهنین دور خودش کشیده.گاهی دو نفر انسانهای  خوبی اند ،ولی بسیار متفاوت. اول زندگی تلاش می کنند ، برای جبران تفاوت هاگذشت می کنند ولی با لمس مشکلات  و واکنش هاشون توی بحران،  بینش آنها در مورد زندگی روی عملکردشان تاثیر می گذاره.  اینه که تفاوت ها بیشتر خودش رو نشون میده و هرچه از عمر زندگی میگذره، نمی تونند به هم آرامش فکری بدن ، همدیگرو تایید نمی کنند در حالیکه  انسانهای  با ارزشی هستتد. اگر حرف بزنند نقطه نظرشان متفاوته و حتی ممکنه از ایدئولوژی  هم اذیت بشن.هر دو به خودشون ظلم  کردند. شاید اگر ابتدا خودشون رو پیدا می کردند و بعد ازدواج می کردند، امروز زندگی عاشقانه و همسر مناسب خودشون رو داشتند. ولی تو ایران بیشتر توجه به داشتن و خواستن زندگی مشترک میشه. انگار ماندن دو تا آدم زیر بشه سقف که باعث  شادی و تعالیشون بشه ، به راحتیه.