اولین نامه برای تو

می دونی سالهاست می خوام یه وبلاگ داشته باشم ، حالش نبود . « تو » باعث شدی بنویسم .

باعث شدی خودم رو بیاد بیارم  یادم بیاد من یک زن هستم با هزاران نیاز سرکوب شده. چون تو خوب بلدی مرد باشی.

می دونم   یه خیال قشنگی ؛  می دونم  از دنیای ذهنم آوردمت و نشستی تو کنج تنهای دلم .در کنج تنهای دلم چنان جا بازکردی که قلبم تاب نیاورد .

دلم برای خالی وجودم سوخت .  وقتی عواطفم اینقدر آسیب پذیره، اسب احساس به سرعت می تازه

چطور این همه خلا در وجودم داشتم و نمی دونستم. با یک توجه و ارتعاش کوچک دل باختم و تمام تنهایی هامو باهات قسمت کردم

 و نتوانستم احساسم را کنترل کنم  و احساسم به تاخت رفت. شناختی از تو نداشتم  و ندارم .در تو چه چیز مرا چنین مجنون کرد و دل بستم .؟