درد دل

من دوست داشتم و دارم  ارتباط ما با تمام موانع یه دوستی تمام عیار باشه ... ترس ها و لطمه هایی که از گذشته ها داریم ، تاثیری روی این دوستی نداشته باشه ... ما با ذهنیتمون از انسان هایی که بهمون لطمه زدن همدیگرو  پیش داوری  نکنیم و بر اساس اون  ذهنیت ها بهم واکنش نشون ندیم .   توی بحران های روحی  حداقل با یه جمله ساده پاسخ همو بدیم ... مثل امروز من که به احوال پرسی بهترین دوستم با یه جمله پاسخ دادم و حوصله نداشتم ... .. من درک نمی کنم ،یهو بی تفاوتی و کم محلی هات رو ، بی پاسخ گذاشتن هات رو ... مگه این که معنیش این باشه که بخوای به من بگی ،نباش ... بخوای بگی نمی خوام حضورت رو ، گاهی بی تفاوت می شی  و من دلیلش رو درک نمی کنم ... شاید هم  ارتباطی جدی رو شروع کردی که حقت هم هست شروع کنی.... ...  خودت رو بگذار  جای من  .. چه حالی میشدی از رابطه سینوسی ....یهو کسی که برات مهم ، حوصله نداشته باشه جوابت رو بده ...وقتی حوصله داره می تونی  بهش نزدیک بشی وقتی حوصله نداره اصلا به حسابت نمیاره. ...  می فهمی اهمیتی براش نداری ..   اذیت میشم از این کم محلی ها. ...وقتی این طور رفتار می کنی ، حس بدی میشم ...می دونم   از ابتدا با شرایط موجود ،نباید شروع می شد،  ولی از توان من خارج بود، این عشق مثل سیلاب منو  به سمتت اورد  ، دوست داشتم دستمو محکم نگه داری ولی  نمیشد .چون نمیشه ابعاد مختلف ارتباط رو تجربه کرد ... نمیشه توقع داشت ... می دونم اوضاع رو مدیریت کردی تا غرق نشم  ... سپاسگزارم ازت... ولی من دوست داشتم بین تموم  چیزهای زودگذر این دنیا  ، این ارتباط ناب باشه ، و ماندگار حتی اگه قرار بود تا آخر دنیا دو تا دوست باشیم..  برای من مهمی  و خودت می دونی ... می دونم انسان خوبی هستی اینو ثابت کردی تو روزهای ویرانیِ من ... . دنیام شدی اما من در دنیات،  جایگاهی که می خواستم  رو بدست نیاوردم ،  بهرحال وقتی کسی جایگاهی نداره ، اهمیتی هم نداره ، این طبیعیه .....می دونم   من با ورژن های مختلف در زمانهای مختلف که  این مدلی دور شدی ،  ازت گلایه کردم   با شناختی که توی این مدت ازتون پیدا کردم .از این حرفها دلخور می شی ... من  ترجیح میدم به انسان هایی  که برام مهم و عزیز هستند  دلیل دلخوریم رو  بگم...